Monografija „Bezvoljno društvo“ analizira društvene nejednakosti i klasno-slojne osobine srpskog društva, kroz jednu od osnovnih dimenzija ove studije – bezvoljnost. Imajući u vidu potencijal apatije monografija upozorava na realnu i moguću situaciju u kojoj se bezvoljno društvo sreće sa neželjenom situacijom, koja ugrožava egzistenciju najranjivijih grupa. Nada ostaje u većem interesovanju i adekvatnoj akciji relevantnih društvenih aktera za praćenje, društvenog položaja i akcija aktera s jedne strane, i specifičnih tipova njihovog preživljavanja sa druge strane.