U ovoj studiji, Milica Vesković Anđelković je, koristeći rezultate empirijskih istraživanja ukazala na moguća rešenja za probleme nastale usled dugotrajnih negativnih demografskih trendova. Niske stope nataliteta koje srpsko društvo beleži decenijama, veliki odliv stanovništva iz zemlje pri čemu su poslednjih godina sve više žene, uz probleme nedostatka sistematske podrške starima i deci, kao i zahteve tržišta za apsolutnom uključenošću srednjih generacija, sve više suočavaju stanovništvo sa problemima brige o najmlađim i najstarijim građanima. Prednost Srbije je u tome što je za razliku od većine zapadnih zemalja, porodica ostala očuvana u smislu negovanja odnosa koji podrazumevaju međusobnu empatiju i razmenu, čime se otvaraju mogućnosti stvaranja neformalnih sistema podrške i majkama sa malom decom i starijem stanovništvu. Na osnovu empirijskih podataka, autorka analizira potencijal i značaj ovih ličnih resursa za prevazilaženje teškoća koje se prirodno javljaju u različitim fazama života članova porodice. Pored ostalog rezultat analize čine i preporuke za kreiranje javnih politika čija bi primena olakšala ovu razmenu resursa nastarijih i pripadnika srednje generacije.